مغز و اعصاب

تومورها در قسمت های مختلف مغز ونخاع می تواند علائم مختلفی داشته باشد.اما این نشانه ها با هر گونه بیماری در آن مکان خاص ایجاد می شوند و این به این معنا نیست که همیشه یک کودک دارای تومور مغزی و نخاعی است. تومورهای مغز و نخاع اغلب باعث مشکلات خاص با عملکر خاص از ناحیه ای که در آن وجود دارند،می شود. برای مثال:

• تومورها در بخش هایی از مغز (بزرگ و قسمت بیرونی مغز) که کنترل احساس و حرکت را برعهده دارند اتفاق می افتد و موجب ضعف در حرکت و یا احساس اغلب در یک طرف بدن می شود.
• تومور در نزدیکی بخش هایی از زبان می تواند موجب مشکلات گفتاری و یا حتی درک کلمات شود.
• تومور در قسمت جلویی مغز می تواند گاهی اوقات تفکر، شخصیت، مهارت های زبان را تحت تاثیر قرار دهد.
• تومور در منطقه ای مغز بنام گانگلیا بازال باعث غیر طبیعی شدن حرکات و موقعیت های بدن می شود.
• تومور در مخچه،که کنترل هماهنگی را بر عهده دارد می تواند باعث بروز مشکلاتی در راه رفتن ویا عملکرد طبیعی بدن حتی غذا خوردن شود.
• تومور در قسمت پشت مغز،و یا در اطراف غده هیپوفیز،اعصاب بینایی و یا برخی از اعصاب جمجمه می تواند موجب مشکلات بینایی شود.
• تومور در نزدیکی دیگر اعصاب جمجمه ممکن است موجب از دست دادن شنوایی،مشکلات تعادلی،ضعف عضلات صورت و برخی مشکلات در بلع شود.
• تومورهای نخاعی ممکن است موجب بی حسی، ضعف و یا عدم هماهنگی در بازوها و یا پاها (معمولا در هر دو طرف بدن) و همچنین مشکلات مثانه و روده شوند.

داشتن یک یا چند تا از این علائم بدان معنا نیست که فرزند شما قطعا دارای تومور مغز و نخاع است.تمامی این موارد می تواند علل دیگری داشته باشد. با این حال، اگر کودک شما هر کدام از این علائم را دارد در طول زمان بدتر می شود و برای پیدا کردن علت و درمان باید بهیک جراح یا متخصص مغز و اعصاب خوب مراجعه کرد.

در پرتودرمانی از اشعه x با انرژی بالا یا ذرات کوچک برای کشتن سلولهای سرطانی استفاده می شود. این نوع از درمان ممکن است که توسط یک پزشک به نام انکولوژیست رادیاسیون داده شده است. پرتو درمانی ممکن است در موقعیت های مختلف استفاده شود:

• بعد از جراحی برای تلاش برای کشتن سلولهای باقی مانده تومور
• به عنوان بخشی از درمان اصلی اگر جراحی گزینه ی خوبی نباشد
• برای کمک به جلوگیری یا تخفیف علایم تومور

کودکان کمتر از ۳ سال معمولا پرتو درمانی نمی شوند به دلیل احتمال عوارض جانبی طولانی مدتی که بر روی رشد مغز دارد. در عوض، آنها به طور عمده با جراحی و شیمی درمانی درمان می شوند. رادیاسیون همچنین می تواند برخی از مشکلات را در کودکان بزرگتر ایجاد کند. انکولوژیست های رادیاسیون، بسیار سخت سعی می کنند که اشعه را به اندازه کافی به تومور برسانند در حالی که تابش اشعه را به مناطق مغزی نرمال حاشیه آن تا جایی که ممکن است،محدود کنند.

در اغلب موارد، اشعه یک منبع در خارج بدن بر روی تومور متمرکز می شود. که این پرتو درمانی تابش خارجی (EBRT) نامیده می شود.

قبل از این که درمان های فرزندتان شروع شود، تیم رادیاسیون اندازه گیری های دقیقی برای تعیین زاویه های صحیح تاباندن پرتوها و دوز مناسب تابش، انجام میدهند. ممکن است فرزند شما را در یک قالب پلاستیکی شبیه کالبد بدن قرار دهند که او را در همان موقعیتی نگه دارد که مناسب است، به طوری که تابش می تواند خیلی دقیق تر به هدف تابانده شود .

در اغلب موارد، مجموع دوز تابشی را به فراکسیون های روزانه (معمولا از دوشنبه تا جمعه داده می شود) بیش از چند هفته تقسیم می کنند. برای هر جلسه، کودک تان بر روی یک میز خاص دراز می کشد در حالی که یک ماشین پرتوها را از زوایای دقیق به آن می تاباند. هر درمان بسیار شبیه به گرفتن اشعه ایکس است، اما دوز پرتوها بسیار بیشتر است. این روش دردناک نیست. برخی از کودکان جوانتر ممکن است نیاز به مسکن داشته باشند تا مطمئن شوید که آنها در طول درمان حرکت نمی کنند. هر جلسه حدود ۱۵ تا ۳۰ دقیقه طول می کشد، اما بیشتر زمان صرف این می شود که مطمئن شوند تابش به درستی به هدف خورده است. زمان درمان واقعی هر روز خیلی کوتاه تر است.

پرتو درمانی می تواند به بافت طبیعی مغز آسیب برساند، بنابراین یک جراح یا متخصص مغز و اعصاب خوب سعی می کند  که مقادیر بالایی از اشعه را به تومور و کمترین میزان ممکن تابش را به مناطق اطراف طبیعی مغز، برساند.

درد عصبی یک حالت درد مزمن پیچیده ای است که معمولا با آسیب بافت همراه است. در درد عصبی، رشته های عصبی فرد ممکن است آسیب دیده، ناکارآمد، و یا مجروح شوند.

این رشته های عصبی آسیب دیده به مراکز دیگر سیگنال های درد نادرست ارسال می کنند. تاثیر آسیب فیبر عصبی شامل تغییر در عملکرد عصب در محل آسیب و مناطقی در سراسر آسیب است.

یک نمونه از دَرد عصبی، سندرم اندام فانتوم نامیده می شود. این بیماری نادر زمانی رخ می دهد که بازو یا پا به دلیل بیماری یا آسیب دیدگی قطع شده است، اما مغز هنوز هم پیام های درد را از اعصاب که پیام را از اندام از دست رفته حمل می کنند، دریافت می کند. این اعصاب اکنون به طور نادرست فعالیت می کنند و باعث درد می شوند.

علل درد عصبی

درد عصبی اغلب به نظر می رسد بدون هیچ دلیل مشخصی باشد؛ اما، برخی از علل شایع دَرد عصبی عبارتند از:

• اعتیاد به الکل
• قطع عضو
• مشکلات کمر، ساق پا، ران
• شیمی درمانی
• دیابت
• مشکلات عصب صورت
• عفونت HIV یا ایدز
• مالتیپل اسکلروزیس
• زونا
• عمل جراحی ستون فقرات

علائم درد عصبی

• علائم درد عصبی ممکن است شامل:
• درد و سوزش
• سوزش و کرختی
• تشخیص درد عصبی

برای تشخیص دردهای عصبی، پزشک شرح حال گیری و معاینه فیزیکی انجام می دهد. او ممکن است در مورد اینکه چگونه می توانید درد خود را توصیف کنید، زمانی که درد رخ می دهد، و یا اینکه آیا چیز خاصی باعث درد می شود سوال کند. پزشک نیز ممکن است هر دو آزمایش خون و عصب را درخواست کند.

درمان درد عصبی

برخی مطالعات درباره درد عصبی نشان می دهد که استفاده از داروهای غیراستروئیدی ضد التهاب، مانند ناپروکسن و یا موترین، ممکن است درد را تسکین دهد. برخی افراد ممکن است نیازمند مسکن قوی تر، مانند آنهایی که حاوی مورفین است، باشند. داروهای ضد تشنج و ضد افسردگی به نظر می رسد در برخی موارد مفید باشند.

در مواردی که درمان دشوار است، متخصص درد ممکن است از دستگاه تهاجمی و یا کاشت برای مدیریت مؤثر درد استفاده کند. تحریک الکتریکی اعصاب درگیر در درد عصبی بطور قابل توجهی ممکن است علائم درد را کنترل کند. انواع دیگر درمان همچنین می تواند به درد عصبی کمک کند. برخی از این درمان ها عبارتند از:

• فیزیوتراپی
• یک مشاوره
• درمان با ریلکسیشن
• ماساژ درمانی
• طب سوزنی

در این گونه موارد مراجعه به یک متخصص مغز و اعصاب خوب نیز می تواند بسیار کمک کننده باشد

درجه بندی کردن یک سرطان، اندازه گیری این است که سرطان چقدر گسترش  پیدا کرده است. میزان گسترش سرطان بر مبنای نتایج تست های تصویر برداری و هر آزمون دیگری که انجام شده (نگاه کنید به بخش چگونه تومورهای مغز و نخاع در کودکان تشخیص داده می شوند؟) می باشد.

برای بسیاری از انواع سرطان ها، این مرحله یکی از عوامل مهم در انتخاب گزینه های درمان و در تعیین چشم انداز و پیش بینی سرطان است. اما تومورهای مغز و نخاع در برخی از راه های مهم سرطان در سایر نقاط بدن متفاوت است. یکی از دلایلی که سرطان می تواند خطرناک باشد این است که آن ها می توانند در بدن پخش شوند. تومورهایی که در مغز و نخاع شروع می شوند، می توانند به سایر قسمت های سیستم عصبی مرکزی گسترش  پیدا کنند اما آن ها تقریبا هرگز به سایر بخش های دیگر گسترش پیدا نمی کنند. این تومورها خطرناک هستند زیرا زمانی که رشد می کنند می توانند با وظایف ضروری مغز تداخل داشته باشند. از آن جا که اکثر تومورها از بافت مغز یا نخاع گسترش پیدا نمی کنند پس آن ها به طور رسمی ظاهر نمی شوند و یا خود را نشان نمی دهند.برخی از عوامل مهم در تعیین پیش بینی سرطان در فرزند شما عبارتند از:

نوع تومور(مانند آستروسیتوما-اپندیموما و غیره).

در جه تومور(چگونگی رشد تومور به صورت زیاد و سریع بر اساس نگاه به آن ها در زیر میکروسکوپ است).

محل و اندازه تومور.

چه اندازه از تومورها می توانند با جراحی از بین روند و یا حذف شوند(اگر این کار می تواند که انجام گیرد).

سن کودک شما.

سطح عملکردی کودک شما (آیا تومور تحت تاثیر عملکرد طبیعی مغز و فعالیت های روز مره قراردارد).

آیا تومور از طریف مایع مغزی نخاعی به سایر نقاط مغز منتشر می شود یا نه.

سلول های تومور فراتر از سیستم عصبی مرکزی گسترش پیدا می کنند یانه.

برای کسب اطلاعات بیشتر بهتر است با یک جراح یا متخصص مغز و اعصاب خوب مشورت کنید.

در بسایری از موارد اولین مرحله در درمان تومور برای جراح عصب این است تا حدی که امکان دارد میزانی را بدون اسیب زدن به عملکرد طبیعی مغز به طور امن بیرون کرد.

جراحی به تنهایی یا همراه با رادیو درمانی می تواند برخی تومورها را کنترل کند یا درمان کند، مانند برخی آستروسیتومای درجه ی پایین، اپندیموما، فارینجومای جمجمه، گانگلیوگلیوما، و مننژیوم.

تومورهایی که باید به سرعت به غشای مغز مجاور مانند استروسیتومای اناپلاستیک یا گلیوبلاستوما منتشر شوند، نمی توانند با جراحی بهبود یابند. اما جراحی می تواند میزان توموری را که باید با اشعه یا رادیو درمانی درمان شود، کاهش می دهد، که باعث می شود این درمان ها بهتر کار کنند. این می تواند به افزایش زندگی فرد حتی اگر تمام تومور حذف نشود کمک کند.

همچنین جراحی می تواند به ازاد سازی برخی نشانه هایی که توسط تومورهای مغزی به وجود می اید کمک کند، به ویژه ان هایی که با ساخت فشار در جمجمه ایجاد می شوند. ای می تواند شامل سردرد، سرگیجه، تهوع، تاری دید باشد. جراحی همچنین می تواند برای کنترل تشنج با دارو ساده تر باشد.

در برخی موارد جراحی می تواند گزینه ی خوبی نباشد، مثلا اگر تومور خیلی در مغز عمیق باشد، اگر بخشی از مغز باشد که نتواند حذف شود، مانند ساقه مغز، یا اگر فرد نتواند به دلایل سلامتی عمل داشته باشد.

جراحی در مقابل برخی انواع تومورهای مغزی مانند لمفوم نمی تواند مفید باشد اگرچه که می تواند با یک بیوپسی برای تشخیص استفاده شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر بهتر است با یک جراح یا متخصص مغز اعصاب خوب مشورت کنید.

وقتی که به شما گفته می شود تومور مغزو نخاع دارید ممکن است تصمیمات زیادی بگیرید. یکی از مهمترین تصمیمات انتخاب بهترین روش درمان است. ممکن است در مورد ازمایشات بالینی برای درمان تومورمغز و نخاع چیزهایی شنیده باشید. یا ممکن است فردی در تیم مراقبیت شما به شما در مورد ان گفته باشد.

آزمایشات بالینی مطالعات تحقیقاتی بسیار کنترل شده هستند که در بیماران داوطلب انجام می شود. ان ها انجام شده اند تا پیش بینی نزدیکتری را برای بهبود درمان های جدید یا فرایندها بدهند.

ازمایشات بالینی شیوه ای برای درمان های جدید هستند. گاهی اوقات ان ها می توانند تنها شیوه برای دسترسی به برخی درمان های جدید تر باشند. ان ها اغلب بهترین راه برای پزشکان هستند تا روش های بهتر برای درمان تومورهای مغز و نخاع یادبگیرند. ان ها هنوز برای هرکسی درست نیستند.

اگر دوست دارید چیزهای بیشتری در مورد ازمایشات بالینی که ممکن است برای شما صحیح باشد یاد بگیرید، اگر کلینیک یا بیمارستان شما ازمایشات بالینی را انجام می دهد، با سوال از ان ها شروع کنید.

نیازهایی هستند که باید برای شرکت در ازمایشات بالینی براورده کنید. اگر برای ازمایشات بالینی صلاحیت داشته باشید، به خود شما بستگی دارد که وارد ان شوید یا نه.

می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر با یک متخصص مغز و اعصاب خوب مشورت کنید.

رادیو تراپی از اشعه های انرژی بالا یا ذرات کوچک برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می شود. این نوع از درمان توسط یک متخصص مغز و اعصاب خوب تجویز و توسط پزشکی به نام انکولوژیست رادیو ارائه می شود. رادیو تراپی می تواند در موقعیت های مختلفی استفاده شود:

• بعد از جراحی برای کشتن سلول های تومور باقی مانده
• به عنوان درمان اصلی اگر جراحی گزینه ی خوبی نباشد و داروها موثر نباشند.
• برای جلوگیری یا از بین بردن نشانه ها

انواع رادیو تراپی

در بیشتر موارد، اشعه روی تومور از یک منبع بیرونی بدن متمرکز شده است. به این EBRT یعنی درمان اشعه ی پرتو بیرونی گفته می شود. این نوع از رادیو درمانی بیشتر شبیه اشعه ی ایکس است، اما دوز اشعه بالاتر است.

رادیو درمانی منسجم سه بعدی: کاربردهای CRT سه بعدی منجر به ازمایشات عکس برداری از قبیل MRI و کامپیوترهای مخصوص برای نقشه کشی محل تومور به دقت می شود. پرتوهای تابشی متعدد سپس شکل میگیرند و از جهات مختلف به تومور می رسند. هر پرتو به تنهایی ضعیف است، که باعث می شود اسیب به غشای طبیعی کمتر شود، اما همگرایی پرتوها در تومور دوز بالایی را از تابش در ان جا می دهد.

رادیو درمانی تنظیم شده ی شدتی: IMRT شکل پیشرفته ای از درمان سه بعدی است. این روش از یک ماشین کامپیوتری استفاده می کند که در اطراف بیمار در حین انتقال پرتوها حرکت می کند. همگام با شکل دادن به پرتوها و رساندن ان ها به تومور از زوایای متعدد، شدت پرتوها می تواند برای محدود کردن دوز برای رسیدن به غشاهای نرمال حساس تر تنظیم شود. این می تواند باعث شود که پزشکان دوز بالاتری زا به تومور انتقال دهند. بیشتر بیمارستان های اصلی و مراکز سرطان اکنون از این نوع استفاده می کنند.

رادیو درمانی پرتو منسجم پروتون: پرتو درمانی پروتون مربوط به CRT سه بعدی است و از روش مشابهی استفاده می کند. اما به جای استفاده از اشعه ی ایکس، پرتوهای پروتون را روی تومور متمرکزمی کند. پروتون ها بخش های مثبت اتم ها هستند. برخلاف اشعه ی X، که انرژی را هم قبل و هم بعد از برخورد به هدف ازاد می کند، پروتون ها باعث اسیب کمی به غشاهایی می شوند که عبور می کنند و سپس انرزی را بعد از طی مسافت خاصی ازاد می کنند. پزشکان می توانند از این ویژگی برای انتقال تابش بیشتر به تومور استفاده کنند و اسیب کمتری به غشاهای مجاور وارد اورند.

کودکان و نوجوانان مبتلا به تومور مغز و نخاعی و خانواده های آن ها نیاز به مراقبت های ویژه دارند که این مراقبت ها می تواتند به بهترین نحو توسط مراکز سرطان کودک و نوجوان و با همکاری نزدیک با پزشک صورت گیرد. این مراکز از یک تیم متخصص استفاده می کنند از تفاوت میان سرطان در کودکان و بزرگسالان آگاهی دارند و همچنین نیازهای منحصر به فرد افراد جوان مبتلا به سرطان را می دانند. برای تومورهای مغز و نخاع در دوران کودکی،این تیم اغلب جراحان مغز و اعصابی و پزشکانی هستند که به درمان تومورهای مغز و نخاع در سیستم عصبی کودکان می پردازند. پزشکان دیگر در این تیم عبارتند از:

متخصص مغز و اعصاب خوب  کودکان: یک پزشک که به درمان بیماری های مغز و سیستم عصبی در کودکان می پردازد.

رادیو انکولوژیست کودکان: یک پزشک که از اشعه و پرتو درمانی برای درمان سرطان استفاده می کند.

انکولوژیست کودکان: یک دکتر که با استفاده از شیمی درمانی و سایر داروها به درمان سرطان می پردازد.

متخصص غدد: یک دکتر که به درمان بیماری های ناشی از ترشح غدد می پردازد.

بسیاری از متخصصان دیگر که ممکن است در مراقب از کودک شما درگیر باشند شامل دستیار پزشک – دستیار پزشک – پرستاران – روانشناسان – مددکاران اجتماعی – متخصصان توانبخشی و سایر متخصصان بهداشت می باشند. وارد شدن از طریق درمان سرطان برای یک کودک اغلب به معنای درگیر شدن تعداد زیادی از متخصصان در این امر است و باید در مورد بخش هایی از سیستم پزشکی که شما احتمالا آگاهی نداشتید، یاد بگیرید. شما می توانید اطلاعات بیشتر در این زمینه را در سند کودکان به بیماری سرطان پیدا کنید.

قبل از درمان پزشکان و دیگر اعضای تیم، به عنوان یک پدر یا مادر به شما کمک می کنند تا درک درستی از آزمایشی که قرار است انجام گیرد، داشته باشید. مددکار اجتماعی تیم نیز وکیل شما در مشکلات است و در طول و یا بعد از درمان ممکن است به شما در انتخاب مسکن ها و کمک های مالی در صورت نیاز کمک کند. اعضای تیم های دیگر مانند روانشناس و متخصص توانبخشی ممکن است کودک شما را قبل از شروع درمان ببینند. به عنوان مثال، اگر تومور در حال رشد آهسته است و وضعیت کودک شما پایدار است ممکن است توسط یک روانشناس قبل از درمان دیده شود تا هر گونه آسیب تومور مورد ارزیابی قرار بگیرد.بیشتر کار این متخصصان پس از درمان است.

درمان های اصلی برای کودکان تومورهای مغزی و نخاعی شامل:

• جراحی
• پرتو درمانی
• شیمی درمانی
• درمان هدفمند
• درمان های دارویی دیگر.

شیمی درمانی از داروهای ضد سرطان استفاده می کند که معمولا به رگ تزریق می شوند یا خوراکی هستند. این داروها وارد جریان خون می شوند و تقریبا به تمام مناطق بدن می رسند. با این حال، خیلی از داروهای شیمی نمی توانند وارد مغز شوند و به سلول های سرطانی برسند.

برای تومورهای مغزی، داروها می توانند مستقیما به مایع نخاعی، در مغز یا کانال فقرات زیر ستون فقرات تزریق شوند. برای کمک، یک لوله ی نازک به نام کاتتر دسترسی به بطن مغزی، را می توان از طریق حفره ی کودکی در جمجمه و به بطن مغز در طول عنل فرعی وارد کرد.

به طور کلی، شیمی درمانی، برای تومورهایی با رشد سریع تر اعمال می شود. برخی انواع تومورهای مغزی، مانند مدولوبلاستوما و لمفوما بهتر به شیمی درمانی واکنش نشان می دهند.

یک متخصص مغز و اعصاب خوب از شیمی درمانی اغلب بیشتر همراه با انواع جراحی و رادیو تراپی استفاده می کند. همچنین می تواند به تنهایی استفاده کند، به ویژه اگر تومور خیلی پیشرفته باشد یا تومورهایی که بعد از انواع دیگر درمان برمیگردند.

برخی داروهای شیمی درمانی برای درمان تومورهایی مانند زیر استفاده می شود:

• کربوپلاتین
• کارموستین
• سیسپلاتین
• سایکلوفسفامید
• اتوپسید
• ایرنتکان
• لوموستین
• متوترکسات
• پروکربازین
• تموزولومید
• وینسریستین

این داروها را می توان به تنهایی یا در ترکیبات متعدد، بسته به نوع تومور مغزی استفاده کرد. پزشکان شیمی درمانی را دوره ای می دهند، با هر دوره های از درمان که با یک دوره ی استراحت دنبال می شود که به بدن وقت ریکاوری می دهد. هرچرخه عموما چند هفته طول می کشد.

می توانید اطلاعات بیشتری را در مورد این داروها به صورت ان لاین در راهنمای ما برای داروهای سرطان بیابید، یا می توانید برای جزییات بیشتر با ما تماس بگیرید.

در حال حاضر ازمایشات توصیه شده ی زیادی برای نشان دادن تومورهای مغز و نخاع وجود ندارد. بیشتر تومورهای مغز زمانیکه فرد دکتر را می بیند، به علت علایم و نشانه هایی که دارند تشخیص داده می شوند.

بیشتر اوقات، پیش بینی در مورد تومورهای مغز و نخاع به سن افراد، نوع تومور، و جای ان بستگی دارد نه اینکه چقدر زود تشخیص داده شده است. اما همانند هر مریضی دیگری، تشخیص اولیه و درمان احتملا موثر است.

آزمون های تصویری 

پزشک شما می تواند یک یا چند ازمون تصویری را سفارش دهد. این ازمون ها از اشعه ی x، اهنرباهای قوی، یا مواد رادیو اکتیو برای تصویرسازی مغز و نخاع استفاده می کنند. تصاویر می توانند توسط متخصص  مغز و اعصاب خوب یا دکتر عمومی تفسیر شوند.

اسکن MRI

اسکن های MRI برای نگاه کردن به مغز و نخاع بسیار خوب هستند و بهترین راه را برای جستجوی تومورها در این نقاط هستند. تصاویری که ان ها ارائه می کنند معمولا جزئیات بیشتری از ان سی تی اسکن ها به دست می دهد. اما ان ها تصاویر استخوان های جمجمه و همچنین سی تی اسکن ها را نشان نمی دهند و بنابراین ممکن است تومورها را روی جمجمه نشان ندهند.

سی تی اسکن

سی تی اسن یک ازمون اشعه ی ایکس است که تصاویر بخش مقطعی دقیق از مغز ونخاع شما می دهد. به جای یک عکس گرفتن، مانند اشعه ی ایکس عادی، یک اسکنر سی تیزمانی که حول شما می چرخد و شما دراز کشیده اید، تصاویر زیادی می گیرد. سپس یک کامپیوتر این تصاویر را  به تصاویری از بخش های بدن ترکیب می کند. برخلاف اشعه های ایکس منظم، سی تی اسکن ها می توانند تصاویر دقیقی از غشاهای نرم در بدن بدهند.

اسکن پرتونگاری تابش پوزیترونی

برای این ازمون، یک ماده ی رادیواکتیو به خون تزریق می شود. میزان رادیواکتیو استفاده شده خیلی کم است و از بدن در طول یک روز یا بیشتر عبور می کند. از انجا که سلول های تومور در بدن به سرعت رشد می کنند، میزان بیشتری از شکر را نسبت به سلول های سالم جذب می کنند. بعد از حدود یک ساعت، شما به میزی در اسکنر PET انتقال داده می شوید. درحالیکه دوربین مخصوصی از مناطق رادیواکتیو در بدن شما عکس می گیرد، برای ۳۰ دقیقه روی میز دراز بکشید. تصویر به جزییات اسکن MRI یا CT نمی رسد، اما می تواند اطلاعات مفیدی در مورد مناطق غیر استاندردی که روی ازمون های دیگر که احتمالا تومور دارند یا نه  ارارئه کند.